Jakież to światło niesie Lucyfer?

Archanioł Gabriel - Mąż albo Wojownik Boży

Archanioł Rafael - Bóg Uzdrawia

Archanioł Michael - Któż jak Bóg

hebrajskie El - Bóg

Piękne oszustwo

i jak miłe dla oka

Wierny jak pies

          Pewnego wiosennego dnia, gdy rozkwitły narcyzy w ogródku na Złotym Brzegu, a wąwozy
Doliny Tęczy usiane były fiołkami, osobowy pociąg popołudniowy zatrzymał się na stacji w Glen. Rzadko kiedy przyjeżdżał ktoś do Glen tym pociągiem, toteż nikogo nie było na peronie oprócz zawiadowcy i małego psa, który od czterech i pół roku wychodził na każdy pociąg zatrzymujący się w Glen St. Mary. Tysiące pociągów widział już Wtorek. lecz nigdy nie ujrzał młodzieńca, którego oczekiwał. Mimo to Wtorek czekał cierpliwie, a w jego oczach wciąż płonęła nadzieja. Może serce chwilami ściskało mu się bólem. Był stary i zreumatyzowany. Gdy wracał za każdym razem do swej budy, wlókł się powoli z łbem spuszczonym ku dołowi i oczami przymkniętymi.
        Jeden pasażer wysiadł z popołudniowego pociągu - wysoki młodzieniec w wypłowiałym mundurze porucznika. Szedł, lekko utykając. Miał opaloną twarz i kilka srebrnych włosów na skroniach. Nowy zawiadowca stacji spojrzał na pasażera z zaciekawieniem. Przyzwyczajony był, że jedni pasażerowie w wojskowych mundurach wysiadający z pociągu witani byli entuzjastycznie przez tłum oczekujących na stacji; inni, którzy nie zawiadomili o swym przybyciu, wysiadali spokojnie jak ten. Ale było coś w wyglądzie i postawie tego żołnierza, co zwróciło szczególną uwagę zawiadowcy.
         Coś, jak wielka czarno-żółta piłka, przemknęło przez peron. Wtorek - stary? Wtorek - zreumatyzowany? Wtorek - ledwo się poruszał? To niemożliwe. Wtorek był młodym szczenięciem, skaczącym i szalejącym wesoło.
          Rzucił się teraz na wysokiego żołnierza z głośnym szczekaniem i skoczył mu na piersi. Usiłował wspiąć się wyżej w szalonej radości, która zdawała się rozdzierać jego małe ciałko na strzępki. Lizał buty przybyłego porucznika, który z uśmiechem na ustach i łzami w oczach chwycił w ramiona Wtorka, przycisnął go mocno do piersi i ucałował.
         Zawiadowca stacji znał historię psa Wtorka. Zrozumiał teraz, kim był ów powracający żołnierz. Długa udręka Wtorka skończyła się wreszcie. Jim Blythe wrócił do domu.

Lucy Maud Montgomery "Rilla ze Złotego Brzegu" tytuł oryginału "Rilla of Ingleside"
tłumaczyła z języka angielskiego Janina Zawisza Krasucka

       

Błogosławionego 2019 roku

Roztropna ostrożność
11

29 Nie wprowadzaj do domu swego każdego człowieka,
     różnorodne są bowiem podstępy oszusta.
30 Jak złowiona kuropatwa w klatce,
     tak serce pysznego:
     jak szpieg wypatruje on słabe strony,
31 podając dobre rzeczy za złe, przygotowuje zasadzkę
     i najlepszym twym zaletom przygania.
32 Przez iskrę węgiel napełnia się ogniem,
     a człowiek niegodziwy czyha na krew.
33 Strzeż się człowieka złego, który knuje niegodziwości,
     by nie sprowadził na ciebie hańby niezatartej.
34 Przyjmij obcego do domu, a wtrąci cię w zamieszanie
     i oddali cię od twoich najbliższych.



Dobre uczynki
12

1 Jeśli chcesz dobrze czynić, zważ, komu masz czynić,
   a będą ci wdzięczni za twe dobrodziejstwa.
2 Czyń dobrze bogobojnemu, a otrzymasz nagrodę,
   jeśli nie od niego, to na pewno od Najwyższego.
3 Dobroczynność nie jest dla tego, kto trwa w złu,
   ani kto nie udziela jałmużny.
4 Dawaj bogobojnemu,
  a nie wspomagaj grzesznika.
5 Dobrze czyń biednemu, a nie dawaj bezbożnemu,
  odmów mu chleba swego i nie użyczaj mu,
  aby przypadkiem nie wziął góry nad tobą.
  Znajdziesz w dwójnasób zło
  za wszystko dobro, które byś mu wyświadczył.
6 Gdyż i u Najwyższego budzą odrazę grzesznicy,
  wymierzy On też karę bezbożnym.
7 Dawaj dobremu,
  a nie pomagaj grzesznikowi.