ostatni rzut oka na pustynię.
Ech, a tuż za plecami niedostępna wieża.
Dziwne to uczucie
tak patrzeć na miejsce
gdzie jeszcze przed chwilą się było.
Czuję na sobie słońce i wiatr,
a w butach piasku moc.
Było w miarę bliskie spotkanie z takim,
który nie uciekał, tylko chował się w głąb
oraz ze zmykającym szybko, co to podejść do siebie nie pozwoli.
Miło ze strony roślin, że nigdzie nie uciekają
.JPG)
mogę je niespiesznie podziwiać.
.JPG)
...
.JPG)
...
...
.JPG)
Grzyb bawi się w siłacza,
a na horyzoncie nasza cywilizacja przypomina, że człowiek nieustannie zmienia krajobraz.
.JPG)
Piasek i kamienie.
Piasek przecieka nam przez palce,
więc, dlaczego skały kruszymy i w piasek zamieniamy?
4 komentarze:
Mnie się podoba Twoja relacja. Zdjęcia udane.
Meloman
bardzo się cieszę, że spodobała się Tobie moja relacja, dziękuję pięknie :-)
No akurat o pustyni mogę coś powiedzieć, bo tam byłem.
W Monaco, czy w Wenecji nie byłem, to mogę tylko gębę rozdziawić ze zdziwienia. ;-)
Są miejsca, w które chce się pojechać i takie, w które trafia się przez czysty przypadek, ważnym jest by czasu w nich spędzonego nie uważać za stracony, a jak pozostanie po pobycie w nich lekki niedosyt, to pragnie się powracać zgodnie z zasadą; apetyt rośnie w miarę jedzenia :-)
Prześlij komentarz